Taupo en Shine Waterfalls

Zoals ik vorige keer al zei, is er niet bijzonder veel te doen in Napier of Hastings zelf, dus rijden we al eens wat verder om wat te zien.

Zo zijn we onder andere naar Taupo geweest, een stadje van ongeveer 30.000 inwoners, dat aan het grootste meer van Nieuw Zeeland ligt. Met 600 km² is het ook het grootste zoetwatermeer van Australazie. Het is een kratermeer en ligt 350 meter boven de zeespiegel. Taupo is vrij toeristisch omwille van het meer, de vele geothermische attracties en de nabijheid van het Tongariro National Park (waarover later meer).

We waren al de door Taupo gereden op weg naar Napier, maar toen hadden we er enkel eventjes de benen gestrekt. Deze keer besloten we naar de geothermische activiteit en de Huka Falls te gaan kijken.

Ongeveer 13% van alle energie die in Nieuw Zeeland wordt gegenereerd is geothermische energie en het is de meest betrouwbare vorm van hernieuwbare energie voor de Kiwi’s, meer dan wind-, zonne- of waterenergie (omdat het niet afhankelijk is van het weer). Er is dus heel wat geothermische activiteit te vinden in Nieuw Zeeland, onder andere in de regio rond Taupo en Rotorua.  Wij zijn naar Craters of the Moon geweest, een geothermisch park iets ten noorden van Taupo, waar je een wandeling kan doen die ongeveer 45 minuten duurt, en die je over boardwalks en langs verschillende kraters, modderpoelen en fumarolen (gaten in de grond waaruit stoom ontsnapt) brengt. Een leuke wandeling, maar soms stinkt de stoom een beetje naar rotte eieren.

Na onze wandeling hebben we nog wat rondgereden rond Taupo en zijn we op de Huka Falls gestoten. Het is het begin van de langste rivier van Nieuw Zeeland, de Waikato. Vanuit het Taupo meer loop het water meer dan 425 km naar de zee ten zuiden van Auckland. Het is geen bijzonder hoge waterval (op het hoogste punt 11 meter, op een andere plaats 6 meter), maar er stroomt enorm veel water (220.000 liter, of genoeg water om 2 Olympische zwembaden te vullen, per seconde) door aan een indrukwekkende snelheid. Het is ook de meest bezochte natuurlijke attractie van heel Nieuw Zeeland.

Eén van onze andere uitstappen was meer ten Noorden van Napier, de richting van Gisborne uit, de Shine Falls. Het is de grootste waterval in de Hawke’s Bay, met zijn 58 meter hoog. De waterval zelf is vrij indrukwekkend, maar de wandeling er naartoe is wat het nog specialer maakt. Eerst wandel je door een veld met schapen, grote rotsblokken aan de ene kant, en rivier en bomen aan de andere kant. Daarna wandel je door een kleine jungle, met grote kliffen aan je zijde. Na ongeveer een uur bereik je de waterval, en voel je de druppels op je huid. Een aanrader voor iedereen die hier in de buurt zou reizen.

In de buurt van de waterval was ook een kiwi crèche. Kiwi’s zijn de alombekende (denk ik toch) vogels die enkel te vinden zijn in Nieuw Zeeland en die niet kunnen vliegen. Ze kunnen niet vliegen omdat dat nooit nodig was, de kiwi had hier nooit een natuurlijk vijand. Dat was natuurlijk voordat de mens hier voet op de grond zette en allerlei roofdieren (katten, hermelijnen, honden, maar vooral de oppossum) met zich meebracht. Nu zijn de vogels, die ongeveer even groot zijn als een kip, met sterven bedreigt (95% overleeft zijn eerste levensjaar niet) en wordt er vanalles in het werk gesteld om ze te helpen overleven. Een kiwi crèche is één van de manieren om de kiwi’s te beschermen. Deze crèche deed mij een beetje denken aan een kleine versie van Jurassic Park. De Pan Pac Kiwi Creche is een gebied van 40ha en heeft 3,3 km elektrische omheining om roofdieren buiten te houden. Jonge kiwi’s kunnen zo opgroeien zonder gevaren en worden, als ze volwassen zijn, vrijgelaten in de natuur. De crèche bestaat sinds 2008 en in 2011 lieten ze hun 100^ste kiwi vrij.

We vertrekken nu voor 2 weken naar Hawaii, en ik neem mijn laptop niet mee, maar ik doe mijn best om jullie zo snel mogelijk op de hoogte te brengen van onze verdere avonturen. 

Bedankt en tot de volgende! 

Napier

We zijn nog steeds naarstig aan het werk, ondertussen hebben we ook 3 dagen gespendeerd aan het vastbinden van jonge appelboompjes aan bamboostokjes, om ze te beschermen tegen de wind, en hebben we ook onkruid moeten wieden met een hak (vertaald door Wikipedia, het Engelse woord is “push hoe”). Ze proberen ons nog steeds zoveel mogelijk werk te geven, wat nog altijd geapprecieerd wordt.

Mooie uitzichten vanop de nurserie.

En vroeg naar het werk vertrekken heeft zo zijn voordelen.

Maar vooraleer we begonnen te werken in Hastings, hebben we de buurt wat verkend. En we hebben natuurlijk ook altijd het weekend vrijaf, dus dan kunnen we ook wat meer van Nieuw Zeeland zien.

Napier (waar we verblijven) is een klein stadje, met zo’n 58.800 inwoners aan de Pacifische Oceaan, in de Hawke’s Bay. De Hawke’s Bay staat er om bekend veel fruit en groenten te kweken, en ik moet toegeven dat ik nog nooit zoveel appelboomgaarden heb gezien in mijn leven. De regio staat blijkbaar ook bekend om het hoogst aantal tienerzwangerschappen in Nieuw Zeeland, om jullie maar een beeld te geven van waar we ons bevinden.

In 1931 was er een zware aardbeving in Napier, waarbij honderden mensen omkwamen, en de meeste gebouwen vernietigd werden. Er werd nadien beslist om alle gebouwen opnieuw te zetten, maar deze keer in Art Deco-stijl. Napier staat dan ook bekend als de Art Deco hoofdstad van de wereld.

 Ieder jaar is er hier dan ook een Art Deco-weekend, en we waren hier om dat mee te maken. Voor de mensen die Trammelant kennen, het is precies een 2-daagse versie daarvan. Hopen mensen, waarvan 90% verkleed in oude kleren, old timers (auto’s en moto’s), en allerlei activiteiten die je moeten terugbrengen naar de tijd van toen. Allemaal heel mooi en tof, maar na een paar uur heb je het wel gezien. Maar je hoort mij zeker niet klagen, ik ben blij dat ik het gezien heb!

Bluff Hill is een, je raadt het al, heuvel die uitkijkt op de oceaan en de haven. Van onze hostel is het ongeveer een half uurtje wandelen, en je krijgt er spectaculaire uitzichten voor.  Een stuk van de Hawke’s Bay wat verder in zee bijvoorbeeld, of Cape Kidnappers, dicht bij Hastings. En natuurlijk ook de haven van Napier, een van de redenen waarom Napier veel meer welvaart kent dan Hastings.

We verblijven nu al een 8-tal weken in dezelfde hostel, Toad Hall Backpackers. De meeste mensen die hier zijn, zijn hier voor langere termijn, omdat bijna iedereen van de gasten hier ook werkt. Er zijn hier bijvoorbeeld een stuk of 10 gasten die op dezelfde wijngaard werken.

Napier zelf is gezellig en mooi, maar bijzonder veel is er niet te doen. Dat is niet erg, want we hebben een auto, en we hebben wel wat tijd om rond te rijden.

Onze hostel bestaat uit het hoofdgebouw en dit kleinere buitengebouw, met 8 kleine kamertjes, waarvan wij er 1 hebben. 

De achterkant van het hoofdgebouw.

De keuken.

Voor de rest is er dus niet zo veel te zien, en daarom zal ik het in de volgende blogposts wat over de bezienswaardigheden in de buurt hebben.

Bedankt en tot de volgende!