Tongariro Alpine Crossing en Cape Kidnappers

Beste mensen!

Het is nu wel heel lang geleden dat ik iets van mij heb laten horen, dus bij deze nog wat oud nieuws over onze tijd in Napier!

We wandelen al eens graag, en gelukkig is er in Nieuw Zeeland een ruim aanbod aan verschillende hikes en wandelingen.

The Tongariro Alpine Crossing bijvoorbeeld, wordt al eens de mooiste dag-hike van Nieuw Zeeland genoemd, en is zonder twijfel de meest populaire. De volledige afstand is 19,4 km en duurt voor de meeste mensen 7 uur. Maar je kan ook op 1 van de 2 actieve vulkanen, Mount Ngauruhoe, wandelen, wat 3 uur aan je wandeling toevoegt. Mt Ngauruhoe is beter bekend als Mount Doom, uit Lord of the Rings. Zo zot zijn we niet, en we besloten de gewone wandeling af te leggen, met wat leek als 3 miljoen andere mensen. Het zal wel iets minder geweest zijn dan dat, maar het is de drukste hike die ik ooit heb afgelegd. Dat neemt wel iets van de pret weg, maar het blijft desalniettemin een hike die de moeite waard is. Je wandelt over en tussen actieve vulkanen, je wandelt je de longen uit je life op “the Devil’s Elbow”, je moet je soms vasthouden aan rotsen om niet te veel weg te zakken in de soms zandachtige grond, en de uitzichten zijn om u tegen te zeggen. Ik probeer het zelf niet onder woorden te brengen, ik probeer het jullie gewoon zoveel mogelijk te tonen.

Dit is het zicht op het Tongariro gebied waar zich ondere andere Mount Doom bevindt, gezien vanuit Taupo.

Mount Doom.

The Devil's Staircase. Beetje vermoeiend.

Magnifiek weer, wat natuurlijk veel volk aantrekt.

De Emerald Lakes.

Een hele mooie hike dus, maar toch iets te veel volk naar mijn goesting, en 1 keer was dus genoeg.

Een andere wandeling, iets dichter in de buurt (Tongariro ligt op 5 uur rijden van Napier), is Cape Kidnappers. Een wandeling van 17,5 km, die ongeveer 5 uur duurt en die je tot het einde van de kaap brengt, waar zich de meest bereikbare kolonie van Jan Van Gents ter wereld bevindt. Het duurt 5 jaar vooraleer een Jan Van Gent de volwassenheid heeft bereikt en ze beginnen ook dan pas een vaste paarverbinding, die meestal voor het leven is. Ze duiken met een snelheid van 100km/u naar vis, maar landen is niet hun sterkste kant (zoals we zelf hebben gezien op de Cape).

Een beetje erosie.

De Jan van Gents (Gannets).

Een greep uit het aanbod mooie schelpen in Nieuw Zeeland.

De Cape kreeg trouwens zijn naam van Captain Cook, omdat Maori op die plaats probeerden zijn jonge vertaler te ontvoeren. De Maori overleefden die poging niet, en Cook kon zijn vertaler redden.

Gedurende bijna de volledige wandeling loop je op het strand en over rotsen, met aan de ene kant de oceaan en aan de andere kant 100 meter hoge kliffen. De wandeling is afhankelijk van de getijden, je kan ze enkel op bepaalde tijden afleggen. Je kan blijkbaar ook met een tractor via het strand naar de Cape geraken. We hebben zo 2 van die tractoren gezien, elk met een kar vol mensen achter zich, en ik ben toch blij dat we besloten te wandelen.

Langs het strand bevinden zich soms grote rotsblokken in het water, waarop de Gannets (Jan Van Gent) zich nesten. Op de Cape zelf zijn er natuurlijk veel meer, ook al waren de meest vogels nu al vertrokken.

Zo, dat is ongeveer wat we allemaal gedaan hebben toen we in Napier verbleven.

We zijn dus momenteel nog altijd in Blenheim, op het Zuideiland. We werken nog altijd als wijngaardslaafjes, maar we zijn er ondertussen iets beter in, waardoor we iets meer dan het minimumloon verdienen. 's Ochtends is het vrij koud, maar tegen de middag kunnen we soms in t-shirt werken, in de warme winterzon.
We hebben hier wel al een beetje in de buurt rondgereden en gewandeld, maar heel veel hebben we nog niet gezien, omdat we 6 dagen per week werken. Dus momenteel heb ik nog niet veel te vertellen over de Marlborough streek!
Volgende blogpost zal ik het over de Coromandel hebben, in het Noorden van het Noordeiland, waar we naartoe zijn gegaan nadat we terug waren van Kauai.

Bedankt voor jullie geduld en tot de volgende!