Bonjour une fois!

Hier ben ik dan terug met meer nieuws uit Vancouver! Vorige keer konden jullie lezen over onze snowboard/ski-trip en onze uitstap naar Granville Island, deze keer gaat het over North Vancouver en het zo mogelijks meest fantastische park ter wereld. Waarom? Dat lezen en zien jullie zo dadelijk!

Eerst dus North Vancouver. We waren daar al eens geweest, maar enkel om de bus te nemen naar Grouse Mountain, voor onze sportieve dagtrip. Nu waren we dus van plan om in dit deel van Vancouver zoveel mogelijk toffe dingen en plaatsen te zien. Zoals meestal zijn we hier onvoorbereid aan begonnen en zoals meestal hadden we veel te vertellen aan mekaar, dus veel hebben we niet gezien. 

Ik kan jullie wel zeggen dat er ook hier weer een hele leuke public market is, de Lonsdale Quay Public Market genaamd. We hebben daar bijna de hele middag gezeten, met een London Fog  en een stukje taart, precies 2 gepensioneerden. Voor de mensen die niet weten wat een London Fog is (ik wist het niet voor ik hier kwam): het is opgestoomde melk met thee (meestal Earl Grey of English Breakfast). Overheerlijk, ik kan het jullie verzekeren.

Nadat we dus ettelijke uren gepalaverd hadden, vonden we het toch eens tijd om de buurt te gaan verkennen.
Veel valt er niet te verkennen, of toch niet op het eerste zicht. We hebben dan maar gewoon een beetje rondgewandeld en het uitzicht op Downtown Vancouver bewonderd.

Verder zijn we ook deze week weer op stap geweest en hebben we onder andere Delirium Tremens gedronken, één van mijn favoriete Belgische bieren! Jammergenoeg niet aan Belgische prijzen, zoals veel het geval is met alcohol (kijk maar hoeveel de sangria uit de Aldi hier kost):

Verder kan ik ook melden en proberen te tonen dat de lucht hier heel vaak bijzonder mooi is als de zon ondergaat.

We zijn deze week ook eens rond Stanley Park gaan wandelen. Vooraleer ik daarover schrijf en foto’s toon, eerst een beetje informatie over dit fantastisch gelegen stukje natuur. Zoals jullie op onderstaande kaart kunnen zien, ligt het park vlak naast Downtown Vancouver en is het voor de rest omringd door de oceaan. 

Het is blijkbaar 404,9 hectare groot, wat betekent dat het 10% groter is dan Central Park in New York. Wij zijn via de Seawall gewandeld, dus helemaal rond het park, wat ongeveer neerkomt op 9 kilometer. Volgens wikipedia is het het 16^de beste park ter wereld (voor mij is het nummer 1, enkel en alleen al voor de locatie en de uitzichten) en staan er een half miljoen bomen, waarvan er sommige honderden jaren oud zijn.

Waarom vind ik dit park nu zo geweldig? Wel, het is een gigantisch park, met magnifieke bomen, meren, totempalen, beesten…, het ligt vlak naast de oceaan (fantastisch om die zeebries te voelen) en aan de andere kant van het water zie je de bergen liggen. Wat moet een mens nog meer hebben? Van de binnenkant van het park hebben nog maar een heel klein deeltje gezien, maar daar zal ook wel verandering in komen en daar hou ik jullie natuurlijk van op de hoogte!
Voorts kan ik jullie niet zo veel vertellen over de wandeling, maar ik kan het jullie wel tonen.

Zoals steeds, bedank ik jullie voor het lezen! Tot de volgende! 

Hallo hallo!

Vorige keer konden jullie dus lezen over hoe het ons is vergaan in Cuba, vanaf nu wordt er weer over Vancouver geschreven! Stijn heeft ondertussen ook werk (ook bij de Sciué), maar dat weerhoudt er ons niet van om Vancouver en omstreken verder te verkennen!

In Montréal zijn we niet superveel uitgegaan, dus dat gaan we een beetje moeten goedmaken in Vancouver! Stijn en ik in feeststemming, dat ziet er zo uit (we kunnen blijkbaar niet normaal poseren):

Ik heb trouwens op de 3 gelegenheden mijn muts aan, omdat ik dringend naar de kapper moet, maar er een teveel aan kappers is in Vancouver en ik niet weet welke te kiezen. Dus blijft mijn haar maar groeien en blijf ik rondlopen met een muts, ook al is het daar niet altijd koud genoeg voor (in tegenstelling tot België blijkbaar).

In de vorige blogposts ging het vooral over Downtown Vancouver, maar dat hebben we ondertussen wel gezien. Op naar andere buurten en plaatsen dus! 

Vorige week zijn we zo onder andere naar Granville Island geweest, een schiereilandje (geen eiland dus), vlak naast Downtown. 

Niet bijzonder groot, maar wel eens leuk om op rond te wandelen. Er is vooral veel te doen voor kindjes (veel speelgoedwinkels, musea voor kindes, crea-ateliers…), maar er is ook een grote, zeer toffe public market, waar ze alle soorten spijs en drank verkopen. 

Er is ook een stuk industrieterrein op het schiereiland, een aantal winkels (kunst, kleren, boeken, schoenen…) en natuurlijk ook een Starbucks. Maar het coolst van al is de “Sea Village”, een beetje vergelijkbaar met de woonboten in Amsterdam, maar dan hier echte huizen op het water. Die huizen hebben een fantastisch uitzicht op Yaletown (de chique buurt, waar wij werken) en False Creek, de inham die Downtown van de rest van Vancouver afscheidt.

Daar hebben we dus een uurtje of 2 rondgewandeld en iets gegeten en dan zijn we via de Granville Bridge terug naar Downtown gewandeld, om daar dan direct naar een andere brug te gaan (Burrard Bridge), die dichter bij de oceaan ligt en voor hele mooie taferelen zorgde.

Op heldere dagen is het trouwens fantastisch om vanuit Downtown, tussen al die moderne gebouwen in, in de verte de bergen te zien.

Ohja, toen we in februari aankwamen waren we heel erg verbaasd te merken dat er op veel plaatsen nog kerstverlichting hangt. We zijn ondertussen bijna halverwege maart en zoals jullie kunnen zien op deze foto, hangt er nog steeds verlichting. Op veel plaatsen is dat nog het geval. Bizar.

Het kon natuurlijk niet zijn dat we in Canada, het land van de winter en wintersport, niet zouden gaan wintersporten zijn. Vandaar dat we een paar dagen geleden beslisten om toch eens eindelijk de sneeuw op te zoeken (OP te zoeken, niet zoals  in Montréal, te ondergaan). Zoals jullie dus al op de vorige foto’s (en in vorige posts) hebben kunnen zien, liggen de bergen niet zo ver. Vanuit Downtown is het met de Seabus ongeveer 10 minuutjes naar North Vancouver en vanaf daar is het nog ongeveer 20 minuutjes met de bus naar de voet van Grouse Mountain. Daarna zit je nog een 10-tal minuten in de lift die je naar de top brengt, waar je je ski/snowboardmateriaal kan huren, iets kan eten, een beetje kan shoppen, een filmpje kan meepikken in de cinema… De pistes gaan om 9u open en sluiten pas om 22u ’s avonds, gezien de pistes verlicht zijn. 

Een skipas is niet voor niets (65 dollar), maar je kan natuurlijk bijna dubbel zo lang snowboarden/skieën als normaal. We hebben het meeste uit onze dag proberen te halen en stonden op de piste van 10u (het duurde eventjes vooraleer we ons materiaal hadden) tot 19u. We hadden gedacht het te kunnen volhouden tot 22u, maar we moesten de volgende dag allebei werken en we waren helemaal kapot (het was al van Cuba geleden dat we nog iets van sport hadden beoefend). Ik heb nog 3 dagen lang mijn spieren heel erg gevoeld, maar het was de pijn en de moeite meer dan waard.

Het zicht vanuit Downtown Vancouver op North Vancouver en de bergen.

Er werd hier zelf aan de Nederlandstaligen onder ons gedacht.

Het zicht vanuit de skilift.

Een voor ons doen normale pose. 

Een toerist.

Het zicht op Vancouver (spijtig genoeg zit er een vuiltje op mijn lens dat ik maar niet wegkrijg, dus bij sommige foto's is er een vlekje in de rechterhoek, excuses daarvoor).

Bij een hele dag snowboarden hoort natuurlijk ook poutine! (kwestie van de krachten op peil te houden)

Zoals ik al zei, blijft de piste open tot 's avonds laat en kan er dus geskied en gesnowboard worden op verlichte pistes! Heel erg leuk en goed verlicht, maar niet ideaal als er veel mist is.

Dankuwel voor het lezen en tot de volgende keer voor meer nieuws over onze gebeurtenissen in Vancouver!