Het is niet van mijn gewoonte om blogposts zo snel na mekaar
te posten, maar we zijn momenteel aan het housesitten in Christchurch, en het
internet is fantastisch, dus profiteer ik van de gelegenheid. Hier dus deel 2
over de Golden Bay.
De Golden Bay was oorspronkelijk Moordenaars Baai genaamd,
door de Nederlandse ontdekker, Abel Tasman, omdat zijn schip werd aangevallen
door de Maori, waarbij 4 Nederlanders het leven lieten. De baai werd later
Golden Bay hernoemd, niet omdat het zand zo mooi goudkleurig is, maar omdat er
goud werd ontdekt in Collingwood.
Farewell Spit is de langste zand-landtong (sandspit) in NZ,
met 26 km boven het zeeniveau en nog eens 6 km onder water. De noord- en zuidkant
zien er volledig anders uit, omdat de zuidkant beschermd is van de ergste weercondities,
en de noordkant volledig blootgesteld is aan de Tasmaanse Zee en de wind.
De zuidkant (je kan de Golden Bay en het Abel Tasman National Park zien van hier).
De duinen in het midden.
De noordkant.
Het laagtij gaat soms 7 km ver weg (aan de zuidkant), waardoor er meer dan 80 vierkante
km aan moddervlaktes worden blootgesteld. Dat zorgt voor een rijke
voedingsbodem voor vogels, maar ook voor verwarring voor vele gestrande
walvissen. Er zijn al meer dan 640 gestrande walvissen om het leven gekomen op
Farewell Spit.
Cape Farewell is het meest noordelijke punt van het
Zuideiland. Het werd (zoals vele plaatsen) ontdekt door Abel Tasman en genaamd
door James Cook (het was het laatste land dat hij zag voor hij terug naar huis
vaarde). Het ligt juist ten westen van Farewell Spit, en vanop de hoge kliffen
heb je een uitzicht over een stuk van het Spit.
Farewell Spit.
De Cape Farewell Arch is indrukwekkend om te zien.
Hoge en gevaarlijke kliffen.
Whararkiki Beach dan, mijn favoriete plaats in de Golden
Bay. Je kan op 2 manieren naar het strand wandelen, direct over de heuvel (20
min) of via Dune en Nikau Lake (1 uur) en tussen de schapen. Voor deze laatste
optie kan je enkel opteren als het laagtij is, en gelukkig was dat nog juist
het geval.
Je wandelt de hele tijd door groene velden, tot je plots het
strand ziet. Vandaar wandel je tussen, over en onder de rotsen langs het hele
strand (we hadden heel veel geluk met de getijden, enkele minuten later en we
zaten vast). Het weer was een beetje donker, maar dat zorgde alleen maar voor
betere foto’s. Af en toe kregen we wel een serieuze regenvlaag over ons
gedumpt, vergezeld van een kleine zandstorm, en dat zorgde voor een nog groter
gevoel van avontuur.
Kleine storm.
Conclusie: de Golden Bay heeft vanalles te bieden, en is een
aanrader!
Volgende keer zal ik het hebben over een stukje van de
Westkust, onze bestemming na de Golden Bay.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten