Charlie's world: Lake Tekapo, Mount Cook en Oamaru

Welkom terug bij een nieuwe blogpost! Deze keer gaat het over het wonderlijke Lake Tekapo, de machtige Mount Cook en het historische Oamaru. Daar waren we zo’n 2 maanden geleden, vooraleer we met onze bloemenjob begonnen.

Lake Tekapo, een meer 700 meter boven de zeespiegel en 1 van de beste plaatsen in Nieuw Zeeland om de sterren te zien (overal in NZ is sowieso al beter dan Europa). We zijn er 1 nachtje blijven slapen (er is niet zoveel te doen, behalve naar het meer gaan kijken en het is er duur) en hebben genoten van een zonsondergang achter de bergen.

Dit kerkje zou zogezegd het meest gefotografeerde in NZ zijn, vanwege de spectaculaire locatie.

Spectaculaire uitzichten vanop het observatorium.

Zonsondergang.

Mount Cook (Aoraki in Maori) is de hoogste berg in Nieuw Zeeland met 3.724 meter. De berg ligt in de Zuidelijke Alpen en is zeer populair bij bergklimmers. Het weer kan er snel veranderen, en dat zorgt voor gevaarlijk klimmen; vorige week nog kwam een ervaren klimmer er om het leven. Wij zijn gewoon van Lake Tekapo naar daar gereden om de berg van iets dichterbij te bekijken. Toen we nog vrij ver waren zag het weer er fantastisch uit en hadden we perfect zicht op Aoraki, maar eenmaal in het dorpje aan de voet, konden we de berg niet meer zien door het slechte (en zeer winderige) weer.

Fantastisch bezoekerscentrum, met veel informatie, een kleine giftshop en dit ongelooflijke uitzicht.

Aoraki verdwijnt langzaamaan voor onze ogen.

Natuurlijk konden we niet gewoon rondrijden en wilden we onze benen eens strekken. We hebben een kleine (30 minuutjes) wandeling gemaakt naar de Blue Lakes (die vroeger blauw waren, maar nu groen zijn) en naar een uitzichtpunt voor de Tasman Glacier.

Jammergenoeg konden we de gletsjer niet zien, door de wolken.

Een laatste zicht op de bergen.

We waren van plan een dag of 3 in Oamaru te blijven, en daarna op zoek te gaan naar een nieuwe job, maar we zijn uiteindelijk 2 weken blijven plakken. Er wonen zo’n 13.000 mensen en het is vooral bekend om zijn historische gebouwen en 2 pinguïn-kolonies (geeloogpinguïn en kleine blauwe pinguïn).

We zijn natuurlijk meerdere keren gaan kijken naar de pinguïns, en ik heb enkele foto’s en filmpjes (zet best het geluid af, het is nogal winderig). Geeloogpinguïns zijn een bedreigde diersoort (er zijn er maar 4000) en komen enkel in Nieuw Zeeland voor, op het Zuideiland, Stewart Island, Auckland Island en de Campbell Islands. Ze zijn de 4^de grootste pinguïn, 62 tot 79 cm hoog, en kunnen tot 20 jaar oud worden.

Het historische centrum.

In Nieuw Zeeland zijn ze zot van ‘pie’ (=taart), ongeveer zo groot als je hand, rond en bijna altijd hartig. Enkele voorbeelden: steak en kaas, kip en groenten, paddestoel en saus… Op sommige plaatsen kan je ook wat specialere pies krijgen, zoals in deze Nederlandse artisanale bakkerij (prei, broccoli en aardappel, curry, butter chicken…). Verrukkelijk.

We gaan natuurlijk al eens graag op het strand wandelen, en in Nieuw Zeeland kom je nooit ver zonder wat maritiem leven te zien.

De Moeraki Boulders dan. Ik moet zeggen dat ik daar zeer van onder de indruk was. Dat specifieke strand ligt gewoon vol perfecte ronde rotsen. Ongeloofelijk.

Niet zo gemakkelijk om erop te geraken.

Deze spectaculaire rotsen begonnen zich 55 miljoen jaar (!) geleden te vormen. Ik zal jullie niet vervelen met het hoe en wat, maar voor de geïnteresseerden: http://www.kuriositas.com/2010/09/mysterious-moeraki-boulders.html