Hallo opnieuw! 

Zoals beloofd, meer reisverslagen, deze keer: Portland.

Portland is, in tegenstelling tot Seattle, waarschijnlijk de leukste Amerikaanse stad waar ik ooit al ben geweest.Ongeveer 4 uurtjes op de bus van Seattle tot daar en al bij het binnenrijden voel je dat de sfeer er helemaal anders is.

Eerst een paar interessante dingen over deze gezellige stad. Portland ligt in de staat Oregon, juist onder de staat Washington en heeft iets meer dan 580.000 inwoners. Het is één van de meest milieuvriendelijke steden ter wereld, onder andere door het goede transportnetwerk. Enkele dingen waarvoor Portland bekend staat zijn de vele (goedkope) eetkraampjes, rozen (de bijnaam is City of Roses) en Powell’s Books (de grootste onafhankelijke boekhandelaar ter wereld). Portland is helemaal niet zoals andere Amerikaanse steden en heeft dan ook als officieuze slogan: “Keep Portland weird”.

We zijn er rond de middag toegekomen en gezien onze kamer nog niet vrij was, zijn we eerst een middagmaal gaan kopen in één van de vele eetkraampjes, en dat gaan opeten in een park naast de Wilamette rivier, die Portland in 2 delen opsplitst. 

Daarna zijn we gaan wandelen in Washington Park, omdat dat volgens onze reisgids de moeite bleek te zijn, vooral qua uitzicht op de stad. Uitzicht was niet indrukwekkend, maar het was wel een mooi park. Daarna, gezien het weer nog steeds fantastisch was, onze dorst gaan lessen in een supergezellig café, niet ver van het park. Na een tijdje in Vancouver begin je gewoon te geraken aan de exuberante prijzen van onder andere alcohol, dus de lage prijzen van Portland waren zeer welkom.

Onze hostel lag juist naast de PSU (Portland State University) campus, waar iedere zaterdag dePorltland Farmers Market plaatsvindt. Daar dan eventjes rondgelopen, alvorens eens de oostkant van de Wilamette te gaan ontdekken.

De westkant, waar wij logeerden, zou je een beetje meer als Downtown kunnen omschrijven, waar de meer chique buurt en de kantoorgebouwen en zo liggen. De oostkant is dan meer de alternatieve kant, met Hawthorne Avenue, die vol toffe winkeltjes en zaken ligt. Enorm veel etablissementen om iets te eten, retro en 2^de hands winkeltjes, farmers markets, enzovoort. Supertoffe straat en daarom beslisten we ook om ze helemaal tot aan het park waar we wilden gaan zitten (Mount Tabor) af te wandelen. Iets meer dan 60 blokken, dus onderweg eens gestopt in een farmers market om drinken en fruit te kopen voor in het park. Daar uiteindelijk de rest van de middag genoten van het mooie uitzicht en het prachtige weer.

De volgende dag iets later opgestaan en weer naar de oostkant getrokken, omdat het daar het gezelligst was. Één van de beste burgers van mijn leven gegeten, met kalkoen en bacon, met daarnaast “dirty fries” (superlekkere frietjes met rozemarijn, tijm, paprika’s en parmesan-kaas). Daarna, met een goed gevulde maag op zoek gegaan naar Oak’s Amusement Park, omdat dat veelbelovend klonk. Dat heeft ons een paar uur geduurd, gezien we het, voor de verandering, niet goed hadden opgezocht. Gelukkig heeft Sheila een iPhone en konden we zo een beetje onze baan zoeken. Uiteindelijk, na een uur of 2, aangekomen in het kleinste pretpark ter wereld. We zijn daar welgeteld een halfuur geweest, maar het was best leuk, ondanks de regen. Wel niet echt een aanrader, voor diegenen die ooit naar Portland zouden trekken.

Op onze laatste volle dag in Portland, zijn we weer niet te vroeg opgestaan en zijn we gaan ontbijten/middag eten in de Voodoo Doughnuts, nog één van de dingen waar Portland bekend om staat. Ik heb nog nooit een zaak gezien waar ze zoveel verschillende donuts verkopen. Bijzonder lekker en onze magen waren weer goed gevuld. Dan maar eens op zoek gegaan naar Powells Books, waar we al zoveel over hadden gehoord en gelezen. Het is inderdaad een bijzonder indrukwekkende winkel, met een oppervlakte van  6.300 m². Daar hebben we dus een tijdje rondgelopen en eens te horen gekregen van Sheila welke boeken je in Canada (en Amerika) te lezen krijgt als kind (heel erg verschillend dan bij ons trouwens). Daar ook iets gedronken, want zoals in de meeste boekenwinkels in Canada en Amerika, is er een koffiehuis in de winkel zelf. 

Daarna gewoon nog wat rondgelopen om de middag te vullen en ’s avonds naar een concert van Kate Nash gegaan in de Mississippi Studio’s, de kleinste (en ook één van de gezelligste) concertzalen waar ik ooit ben geweest.

De volgende dag was het tijd om afscheid te nemen van Sheila, die terug naar Canada vertrok. Onze valiezen gemaakt en naar de luchthaven vertrokken, om naar San Francisco te vliegen. Daarover meer later!

Bedankt voor het lezen!