Banks Peninsula

Hallo opnieuw! Deze keer Banks Peninsula, waar we 5 dagen hebben doorgebracht.

Het schiereiland werd 8 miljoen jaar geleden gevormd door de uitbarsting van 2 vulkanen. Het is ongeveer 1150 vierkante meter groot, heeft een bevolking van 7500 mensen en het hoogste punt, Mount Herbert, is 919 meter hoog. Er zijn 2 grote baaien en verschillende andere kleine, waarvan de meeste bereikbaar zijn via (ongepaveide) wegen.

Onze hostel was meer een B&B, en lag in Barry’s Bay, een kwartiertje rijden van Akaroa, (op de kaart ligt het iets boven French Farm) het grootste dorp op het schiereiland. Tussen ons en de zee lag enkel een weg, dus we hadden een mooi zicht op de Akaroa baai en Onawe Peninsula, een klein schiereilandje. Het is toffe plaats voor een kleine wandeling, en er zijn bijzonder mooie rotsformaties te vinden.

Oude dokken rond het Onawe Penisula.

Mooie kleuren op het Onawe Peninsula.

We wandelen al eens graag, en deze keer hebben we voor de Summit Walkway geopteerd, anderhalf uur in totaal en een zeer steile klim. De wandeling zelf was heel tof, op een bepaald moment klim je via een kleine waterval naar boven, en de uitzichten waren natuurlijk prachtig. Helemaal boven kon je de zee aan 3 kanten zien, en het enige jammere was dat de wandeling niet langer was!

De Summit Road brengt je via de hoogste toppen van de ene kant van het schiereiland naar de andere kant, met prachtige uitzichten gedurende de hele rit. Via deze weg kan je ook naar de baaien rijden, en dat hebben we dan ook gedaan. De meeste baaien kan je enkel bereiken via de Summit Road, maar als je naar de Decanter Bay rijdt, is er een weg die je naar de Okains Bay brengt. We wilden eens zien of er wat interessants was in die baaien, dus zijn we naar Decanter Bay gereden.

Niet teleurgesteld, want er lag zowaar een zeeluipaard op het strand! We zijn tot nu toe zeer verwend geweest met het maritieme wildleven in NZ en dat blijft zich voortzetten.
Zeeluipaarden komen vooral in Antarctica voor, maar in de winter kan je ze soms spotten in Australië, Nieuw Zeeland, Argentinië en Chili. Volwassen examplaren zijn tussen 2,4 en 3,5 meter groot en wegen tussen 200 en  600 kg. De vrouwtjes zijn meestal iets groter dan de mannetjes en de orca is zijn enige natuurlijke vijand. Bijzonder indrukwekkend dus om er zo één op het strand te zien liggen. 

Van Decanter Bay zijn we dan naar Okains Bay gereden, waar we geen mens zijn tegengekomen. Schapen daarentegen, daarvan hebben er tientallen op de weg gezien, waardoor onze rit iets langer en leuker dan verwacht was. 

Ellangowan Reserve beloofde mooie uitzichten op onder andere Hickory Bay. Dat was zeker niet gelogen, en ik moest direct aan mijn papa denken toen we het hoogtepunt van onze wandeling bereikten. Letterlijk hoogtepunt, want je kijkt vanop een 12 meter hoog punt uit op verschillende baaien. Klinkt niet zo hoog, maar het zou dus niets voor de papa zijn!

In 1880 werd een vuurtoren gebouwd op de Akaroa Heads (onderaan de kaart). Honderd jaar later verplaatsten ze de toren naar Akaroa zelf, waar je op bepaalde dagen in kan. Bijzonder schattig en mooi onderhouden gebouwtje.

In 1838 kocht een Franse kapitein, Jean-Francois Langlois Banks Peninsula, en toen hij terugkeerde naar Frankrijk spoorde hij enkele Fransen aan om zich daar te gaan settelen. Een maand voor ze daar toekwamen was het schiereiland echter al opgeeist door de Britten. Akaroa heeft tot heden Franse invloeden en alle straten en vele zaken hebben dan ook Franse namen. Bijzonder amusant om te zien. 

Zo, ondertussen zijn we nog altijd aan het werk op de pioen-kwekerij, en we hebben ondertussen ook al bloemen moeten keuren (kijken of ze goed genoeg zijn voor export, anders zijn ze voor Nieuw Zeeland) en in dozen moeten steken. Het is onze leukste job tot nu toe in NZ, en het is jammer dat het zo kort zal zijn (nog een week of 2 waarschijnlijk).

Voila, volgende keer vertel ik jullie over Christchurch!