Auckland

Na enkele maanden doorgebracht te hebben in België met familie en vrienden, zit ik weer aan de andere kant van de wereld. Letterlijk deze keer, want Nieuw Zeeland is het 2^de land waar ik een volledig jaar zal doorbrengen. Een jaar vol nieuwe plaatsen, mensen, belevenissen en wow-momenten, en hopelijk ook een jaar met nieuwe jobs.

Vooraleer ik jullie vertel wat ik allemaal gedaan heb tot nu toe, eerst wat over het verre Nieuw Zeeland. Dit uitgestrekte land telt 4,36 miljoen inwoners, die op 2 grote eilanden wonen. Het Noordeiland, waar zich onder andere de grootste stad Auckland (1,4 miljoen mensen) en de hoofdstad Wellington (393.000) bevinden. En het Zuideiland, waar slechts 1/4^de van de bevolking woont. Omdat Nieuw Zeeland naast Australië ligt, lijkt het vaak kleiner dan het is. In werkelijkheid is het groter dan het Verenigd Koninkrijk.

Rond 1000-1200 N.C. kwamen de Maori toe in Nieuw Zeeland. Zij waren de eerste bewoners en zijn hier nog steeds. Bijna overal staat alles zowel in het Engels als in het Maori aangeduid. In 1642 kwam de eerste Europeaan, Abel Tasman, hier aan, maar door een dispuut met de Maori zette hij hier toen geen voet aan land. Pas in 1769 kwamen de volgende Europeanen hier aan land, James Cook en Jean de Surville.

Nu, tot zover deze kleine geschiedenisles. Terug naar 2014. Op 19 januari zette ik hier samen, met de Canadese Sheila voet aan wal. We waren 30 uur eerder vertrokken in Brussel op 17 januari, en hadden gestopt in Doha, Qatar en Perth, Australië. 

Hieronder een foto van Perth, gezien van uit de luchthaven.

We zijn toegekomen in Auckland en wilden hier enkele dagen bekomen van de zware jetlag (12 uur verschil met België).

Auckland is een enorm groene stad, en telt naar het schijnt 800 parken. Sommigen daarvan zijn niet echt groot, maar dat is desalniettemin zeer indrukwekkend. Telkens je je wat hoger bevindt en zicht hebt op de hele stad, zie je hoe groen het precies is. De ratio bomen/huizen is waarschijnlijk 50-50 en elk huis heeft precies een kleine jungle in zijn voor- of achtertuin. Vele van de huizen buiten Downtown zijn ook nog de originele coloniale huizen en zijn dus bijzonder mooi.

Juist voor je Downtown binnenwandelt, is er aan weerskanten van een drukke weg een kerkhof met graven van de in de jaren 1800. De natuur is hier door de graven gegroeid, maar vele zijn nog leesbaar. Het viel ons vooral op hoe oud de mensen hier in die tijd werden (enorm veel mensen die 90 en ouder zijn geworden). Ik vind kerkhoven normaalgezien altijd een beetje eng, maar dat is toch moeilijk te vinden als de zon fel schijnt en je precies in een kleine jungle bent.

De Skytower.

De haven van Auckland is ook serieus de moeite. Enorm veel mooie jachten natuurlijk, en felblauw water, met de zon die volop schijnt. Maar ook het havengebied zelf, dat wat industrieel is, is enorm leuk en origineel. Vele van de tanken voor opslag zijn ingekleed met stof en kleur, er is een speelplein, er zijn verschillende toffe restaurantjes, de vismijn heeft een tof terras. Je hebt er ook een mooi uitzicht op Downtown Auckland, met de fameuze Skytower, die overal bovenuitsteekt, en de hoogste toren is in het zuidelijk halfrond.

We hebben overnacht in 2 hostels in Mount Eden, een buurt op 20 minuutjes wandelen van Downtown, en, je raadt het al, aan de voet van Mount Eden, een oude, inactieve vulkaan die uitkijkt over heel Auckland.  Je bent ongeveer 20 minuutjes onderweg te voet naar de top, maar je kan er ook naartoe rijden, iets wat veel Aziatische touroperatoren blijkbaar doen.

Het uitzicht vanuit onze kamer in de 2de hostel.

We zijn 10 dagen in Auckland gebleven, omdat we dus wilden bekomen van de jetlag, maar ook omdat we op zoek waren naar een auto. Gezien we hier een jaar zijn en we zoveel mogelijk willen zien, dachten we dat het gemakkelijker zou zijn om een auto te kopen. We zijn naar verschillende automarkten geweest en hebben contact gehad met particulieren die hun auto verkochten, maar uiteindelijk bleek onze auto juist voor de hostel te staan. Een Duitser die hier met een Work and Travel visum was, vond dat hij zijn auto niet meer nodig had en besloot hem te verkopen. En zo is deze Nissan Primera nu van ons.
Vreemd genoeg, trouwens, is autoverzekering hier niet verplicht (wij hebben wel verzekering genomen, wees gerust).

Zo, dat was een beetje het begin van de reis. Ondertussen zijn we wat noordelijker, in het tropische Pahia, en daarover vertel ik jullie volgende blog meer!

Bedankt voor het lezen en tot snel (als het internet dat toelaat, want daarmee zijn ze precies wat achter hier)!