Omapere

De Far North hebben we zowat gezien, en we zijn al langs de Oostkust van het Noorden gereden, dus zakken we nu af naar Auckland via de Westkust. Omapere is waar we de komende 4 dagen zullen doorbrengen. Althans, dat is waar onze hostel zich bevindt, de Globetrekkers Lodge, een gezellige, kleine hostel, met heel erg vriendelijke eigenaars en een zeer aangenaam zicht, zowel van de voorkant, als vanuit onze kamer aan de achterkant. En een kleine, schattige puppy (natuurlijk niet zo schattig als Oscar) en een klein schattig katje om mee te spelen is ook altijd een leuke meerwaarde.

Omapere op zich is niet zo bijzonder, maar de uitzichten zijn er mooi meegenomen, en het is beter dan Dargaville, een stadje dat 70 km verder ligt en zich de Kumara hoofdstad van Nieuw Zeeland noemt. De Kumara is een aardappel.

De reden waarom we hier in de buurt wilden blijven, is omdat we zo in de buurt van het Waipoua Forest waren, waar enorm veel Kauri bomen staan. De grootste levende ter wereld, de Tane Mahuta, is 51 meter hoog en heeft een omtrek van 13,8 meter en is ongeveer 2000 jaar oud. Zo hebben we nog een aantal gigantische en oude Kauri gezien. Ik had niet verwacht er zo van onder de indruk te zijn, maar de Tane Mahuta is echt adembenemend.

Er zijn een paar wandelingen in het Waipoua Forest, die je naar verschillende Kauri brengen, en er is ook een lookout waar je naartoe kan wandelen of rijden. De autosnelweg (1 baan voor elke richting) rijdt 18 kilometer door het Waipoua Forest, waardoor het veel kleiner lijkt dan het eigenlijk is, want als je op de lookout staat, zie je pas hoe uitgestrekt het echt is.

Voor de rest hebben we uitgebreid ontbeten en zijn we 2 keer moeten stoppen om koeien te laten oversteken. Er zijn hier echt wel enorm veel koeien.

Na onze paar dagen in Omapere, was het tijd om terug naar Auckland te rijden, omdat Sheila haar rijbewijs naar daar was gestuurd, en omdat we niet direct van Omapere naar Napier wilden rijden. Napier ligt in de Hawke’s Bay, waar veel fruit geteeld wordt, en was onze volgende bestemming, in de hoop daar werk te vinden als appelplukker.

De uitzichten in Omapere.

 Over Napier vertel ik meer in de volgende blogpost! Ik kan jullie wel vertellen dat we werk gevonden hebben als appelplukkers en dat we er al 3 dagen hebben opzitten. Het werk is bijzonder zwaar en mijn knieen en benen staan vol blauwe plekken, mijn armen staan vol schrammen en mijn schouders zijn  ietwat verbrand, maar ik ben heel blij dat ik dit eindelijk kan doen! Maar bon, volgende keer veel meer daarover.