Ferryrit en Picton

Om eventjes samen te vatten, eind april zijn we van Napier naar Auckland gereden, om daar het vliegtuig naar Hawaii te nemen. Eenmaal terug van Kauai, zijn we naar het Coromandel Peninsula gegaan. Vandaar zijn we eind mei naar Wellington gereden, om de volgende dag de ferry naar het Zuideiland te nemen. We zijn toen een week naar Nelson gegaan, en nu zitten we nog altijd in Blenheim, al bijna 3 maanden.

In deze post zal ik het over onze ferryrit naar het Zuideiland hebben, en Picton, het stadje waar je met de ferry aankomt.

De ferry vertrekt vanuit Wellington en komt aan in Picton. Je kan ofwel de Interislander nemen, of de Bluebridge Cook Strait Ferry. Gezien we een beetje laat waren met het reserveren, hadden we niet echt een keuze en konden we op onze gewenste datum enkel de Bluebridge nemen, die er een halfuurtje langer over doet. De straat tussen het Noord en het Zuideiland noemt de Cook Strait en is bijzonder ruig. Ik herinnerde mij natuurlijk de ferryritten van Vancouver naar Vancouver Island, die prachtig en ongelooflijk rustig waren. Deze rit was ook weer vrij adembenemend bij aankomst in het zuiden, maar rustig is zeker niet waaraan ik denk als ik de tocht beschrijf. Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit zeeziek ben geweest, maar hier was het kantje boord. De ferry is vrij groot (de Interislander ferry’s zijn blijkbaar wel iets groter dan die van Bluebridge), maar schommelt enorm veel.

Het uitzicht vanuit onze hostel in Plimmerton, op 20 minuutjes van Wellington.

De ferry.

Arme koeien.

Wellington.

Details voor de connaisseurs.

Bij aankomst in het Zuideiland, vaar je door de Queen Charlotte Sounds, omringd door bergen, heuvels, bossen, en hier en daar een gigantisch huis met privébaai. Onbeschrijfelijk mooi, dus laat ik de beelden voor zich spreken.

Picton dan, waar we een paar weken geleden voor het eerst de toerist hebben uitgehangen, en waardoor we bijzonder aangenaam verrast waren. Met zijn 4000 inwoners is het een rustig stadje, in de winter dan toch, want in de zomer komen hier tot 8 ferry’s per dag toe, en is het blijkbaar een zottekot. Toen wij zijn gegaan was het een prachtige winterdag (alhoewel je het niet echt winter kan noemen) en was er ongelooflijk veel activiteit in de baai en de haven.

Deze zeehonden houden een wedstrijd om te zien wie zijn arm het langst boven water kan houden. 

Zeesterren met veel armen.

Een kleine zeester (ondersteboven).

We kregen een show van een paar zeehonden die gewoon in de haven aan het ravotten waren en een beetje verder in de baai zwommen tientallen dolfijnen rondom kajakkers en andere kleine bootjes. Van de dolfijnen heb ik jammergenoeg niet echt een goede foto, maar van de zeehonden heb ik zelf een filmpje.

Ziezo, dat brengt ons ongeveer tot wat we momenteel doen! Volgende keer zal ik het waarschijnlijk over Kaikoura hebben, een klein dorpje 130 km ten zuiden van Blenheim, waar veel zeehonden en walvissen te zien zijn.

Bedankt en tot snel.