Beste bloggers!

Ik moet jammergenoeg alweer mijn excuses aanbieden voor het uitblijven van een blogbericht! Sinds de laatste update (18 december, wist mijn mama mij te vertellen) is er veel gebeurd en heb ik dus ook veel over te vertellen, maar ik ga dat wijselijk in verschillende keren doen, anders wordt het een beetje te lang. Ik ga niet chronologisch te werk gaan en eerst en vooral vertellen over de reis van Montréal naar Vancouver. In volgende blogberichten zal ik het ook nog hebben over het bezoek van mijn lieve kleine zusje en onze trip naar Cuba!

Maar eerst dus, The Canadian, dat is de naam van de trein die van Toronto naar Vancouver rijdt. In de zomer wordt dat parcours 3 keer per week afgelegd in beide richtingen, in de winter is dat maar 2 keer per week. Wij zijn op dinsdag 29 januari vertrokken in Montréal en op zaterdag 2 februari aangekomen in Vancouver. Dat was een dag later dan we hadden dachten, omdat we ons treinticket niet goed hadden gelezen… Maar bon, dinsdagochtend hadden we om 10u de trein naar Toronto, en gezien we met een hoop bagage zaten, hadden we beslist een taxi te nemen. Het taxibedrijf had jammergenoeg niet verstaan dat we elk 3 grote stukken bagage hadden en we zaten dus een beetje krap in de auto, maar het was gelukkig niet ver naar het treinstation. We waren daar natuurlijk veel te vroeg, maar beter te vroeg dan te laat, nietwaar? Heel handig, we konden onze bagage in Montréal laten inchecken en die in Vancouver laten toekomen, zodat we in Toronto niet moesten rondsukkelen met al dat gerief.

De treinrit van Montréal naar Toronto duurt ongeveer 5 uur, dus tegen 15u30 waren we ter plaatse! We kenden gelukkig al een beetje onze baan in Toronto en zijn dan voedsel voor een paar dagen gaan inslaan bij een supermarkt in de buurt van het station. Rond 21u konden we dan eindelijk op The Canadian. Gezien we moesten slapen in de zetels, waren wij blij te merken dat ze vrij veel achteruit konden en dat er bijzonder veel beenruimte was voorzien. Ik kan niet zeggen dat het supercomfortabel ligt, maar ik heb al slechtere slaapplaatsen gehad! De trein was ook verre van vol, dus had bijna iedereen 2 zetels voor zich, wat het nog comfortabeler maakte.

Bon, rond 22u vertrokken uit Toronto en tegen 14u de volgende dag hadden we onze eerste ‘lange’ stop (40min) in Hornepayne, een gehucht met 1000 inwoners, waar we eens de benen konden strekken, al was het nogal frisjes! (alhoewel blijkbaar niet iedereen er zo over dacht)

 Dan weer verder gereden en donderdagochtend om 8u in Winnipeg aangekomen, ongeveer halverwege het traject. Gezien de trein moest bijgevuld worden en er van personeel veranderd werd, zijn we daar 4u gestopt en konden we Winnipeg eens gaan verkennen. We hebben het al serieus koud gehad in Montréal, maar dat was niets vergeleken met Winnipeg. Volgens Google was het er -27° en dat voelt heel erg pijnlijk aan. Zoals Stijn het beschrijft, precies allemaal naalden die in je gezicht en je benen stekken. Gelukkig zijn vele van de gebouwen in Winnipeg verbonden met elkaar, dus hebben we vanbinnenin toch een beetje van de stad gezien. Blijkbaar wordt Winnipeg door de Canadezen ook wel Winterpeg genoemd, en als de Canadezen dat al zeggen, dan moet het er wel heel koud zijn!

De volgende morgen kwamen we toe in Edmonton en omdat de trein toen al 3 uur vertraging had opgelopen zijn we in dat station niet zo lang blijven staan. Totdantoe waren de uitzichten wel mooi, besneeuwde landschappen en bomen, 

maar vanaf Edmonton beginnen de Rocky Mountains een beetje en dat is werkelijk adembenemend. Ik heb een beetje foto’s proberen te trekken om jullie een idee te geven van hoe mooi het is, maar dat is jammergenoeg niet altijd even simpel vanuit een rijdende trein!

's Middags zijn we dan eventjes gestopt in Jasper, bekend om 1 van Canada’s mooiste nationale parken. Het heeft ongeveer 4000 inwoners en ligt middenin de Rocky Mountains, dus overal waar je kijkt, heb je een fantastisch uitzicht. Daar nog wat extra voedsel gekocht, gezien we een dag langer onderweg waren dan verwacht en dan weer verder gereisd.

’s Ochtends een half uur te vroeg (!) aangekomen in Vancouver.

Enkele weetjes over de trein, we hadden gedacht (en vooral gehoopt) te kunnen douchen in de trein, maar dat was jammergenoeg een privilege dat enkel de mensen in een privécoupé hadden. We waren dus zeer dankbaar toen we een lekker warme douche konden nemen in onze hostel in Vancouver.
De trein heeft een 3 speciale wagons, die hoger liggen dan de normale wagons en die een glazen plafond heeft en waaruit je dus een geweldig zicht hebt op de hele omgeving. 

Als je ooit van de ene kant van Canada naar de andere kant moet reizen, en je hebt tijd, is deze trein echt wel een aanrader, je ziet zoveel mooie dingen die je anders niet zou zien.

Ok, dit was het dan wat betreft The Canadian, ik laat jullie zo snel mogelijk iets weten over het bezoek van Louise en over Cuba!

Danku voor het lezen en tot de volgende!