Hallo beste mensen!

Ik heb juist gemerkt dat het alweer een week geleden is dat ik iets heb gepost op mijn blog, maar de tijd gaat zo snel! Sinds de vorige blogpost is er iets heel belangrijks gebeurd. Ik mocht namelijk vorige week zondag naar Sciué gaan (http://www.sciue.ca/) voor een sollicitatiegesprek. Ik daar dus vol enthousiasme naartoe om te gaan praten met de Italiaanse manager van de locatie in Yaletown (http://en.wikipedia.org/wiki/Yaletown). Vriendelijke vrouw (Simona) die zei dat mijn CV er goed uitzag en dat ik beter Engels kon dan haar (ze heeft een zwaar Italiaanse tongval) dus dat ik de volgende dat mocht terug gaan om eens te proberen.

Ik dus terug de maandag. Op de site (en op de zaak) staat er dat het een Italiaanse bakkerij/caffe is. Veel bakkerij is er echter niet aan. Het is een beetje vergelijkbaar met Starbucks, maar ze verkopen ook pizza (die ik moet snijden, in de oven steken en serveren), iedere dag een verschillende Italiaanse maaltijd/pasta, lasagne en dan wat patisserie. Ik moet ook de kassa bedienen, de tafels afruimen en een beetje afwassen. En als ik de sluiting moet doen, moet ik ook de zaak vegen en dweilen. Ik heb al 2 keer moeten afsluiten en ik ben er al in geslaagd om de volledige emmer water te laten omvallen, met als gevolg dat de zaak gedeeltelijk onder water stond. Ondanks dat alles ben ik aangenomen. We staan op de meest drukke momenten met 4 achter de bar, maar meestal zijn er 2 mensen aan het werk die al deze taken moeten uitvoeren. De andere moeten ook koffies klaarmaken, iets wat ik pas binnen een paar dagen/weken zal leren (alle koffie wordt met de handgemaakt, dus binnen een paar weken ben ik een echte barista die mooie hartjes in de caffe latte’s maakt).

De collega’s zijn ook heel tof (niet zo tof als in de Coqisserie,maar bon) en superinternationaal. Er werkt voorlopig geen enkele Canadees. Wat werkt daar wel: een Rus, een paar Italianen, 2 Duitsers (je komt ze toch overal tegen eh), een Pool, een Zuid-Koreaanse en nog een Aziatische vrouw (geen idee van waar, haar Engels is niet zo goed en ze noemt me steeds Charles). Hieronder een foto van hoe ik er op het werk uitzie (professioneel, nietwaar!). De manager zei dat ze geen problemen had met mijn neusring, maar dat de baas het misschien niet zou appreciëren, dus heb ik vandaag iets subtieler in mijn neus laten zetten.

Bon, deze week heb ik dus gewerkt en een beetje rondgelopen in Vancouver!